Benden üstün neslin buraya nasıl geldiğini gerçekten anlayamıyorum. David Bowie'yi hayranlıkla büyüttük ve onun sayesinde Lou Reed ve Iggy Pop'u keşfettik. Punk ve post-punk'ın toplumsal alanda cinsiyet normlarını yıkmasını yaşadık. Prince'in erkeklik ve arzuyu buluşturmasını izledik. Boy George'a dans ettik. Grace Jones'a tapıyorduk. Sonra seksenlerin gösterişli hareketi geldi; androjenlik aşırılık ve kendini icat etme kutlanıyordu. Cinsiyet değiştirme bir tehdit değildi. Bu sanattı. Bu özgürlüktü. Harikaydı. Peki aynı nesil, katı kutuların dışında var olan insanlara nasıl bu kadar düşmanca yaklaştı? Farklılığı kutlamaktan korkmaya nasıl geçtik? Bu tepki kültürden ya da tarihten kaynaklanmıyor. Kim olduğumuzu ve neyi temsil ettiğimizi unutmaktan kaynaklanıyor. Bunların hiçbiri yeni değil. Aşmak.