Ik 🩵 grote modulaire nucleaire reactoren! Geweldig kerstcadeau van @WECNuclear

Tijdens het Manhattan-project voerden wetenschappers van de Amerikaanse overheid schimmige menselijke experimenten uit om de effecten van plutonium op het lichaam te begrijpen, zonder geïnformeerde toestemming. Tussen 1945 en 1947 werden 18 ziekenhuispatiënten (voornamelijk gedacht te zijn terminaal ziek) in het geheim geïnjecteerd met plutonium. Je leest het goed. Een van hen, Albert Stevens, die verkeerd gediagnosticeerd was met terminaal maagkanker, accumuleerde de hoogste bekende stralingsdosis in een mens: 64.000 millisieverts (mSv) over de ~21 jaar die hij na de injectie leefde. Ter vergelijking: • De gemiddelde Amerikaan krijgt ongeveer 6,2 mSv per jaar van natuurlijke achtergrond (kosmische straling, radon, stenen) en medische bronnen. Totaal ongeveer 490 mSv over een levensduur van 79 jaar. • Amerikaanse stralingswerkers (personeel van kerncentrales, medische beeldvormers, zelfs vaak vliegende stewardessen) zijn beperkt tot 50 mSv per jaar. • Bij Tsjernobyl ontvingen sommige eerste hulpverleners acute doses tot 13.400 mSv, toegediend in uren of dagen. Het veroorzaakte ernstige stralingsziekte en sterfgevallen. Stevens accumuleerde meer dan 130 keer de stralingsdosis van een gemiddelde persoon gedurende zijn hele leven; en ongeveer 4–5 keer meer dan de hoogste acute doses die sommige eerste hulpverleners bij Tsjernobyl ontvingen! Toch leefde hij nog eens 21 jaar, en stierf op 79-jarige leeftijd aan hartziekte (niet gerelateerd aan de straling). Hij ontwikkelde nooit kanker door het plutonium, en hoewel hij aanhoudende maagproblemen had en later aan spinale degeneratie (mogelijk gekoppeld aan in botten opgeslagen plutonium), had hij geen acute stralingsziekte of duidelijke invaliderende effecten. Het belangrijkste verschil was dat zijn enorme dosis chronisch was, langzaam verspreid over decennia door plutonium dat in zijn botten en organen was opgeslagen. Acute hoge doses, zoals bij Tsjernobyl, overweldigen de herstelmechanismen van het lichaam en vernietigen cellen/weefsels. Chronische blootstelling aan lage doses geeft tijd voor DNA-herstel, waardoor het minder dodelijk is. Deze zaak benadrukt enorme ethische mislukkingen in vroeg onderzoek naar straling, maar ook hoe de dosisrate de impact van straling dramatisch verandert. Hoe meer we het bestuderen, hoe genuanceerder en fascinerender straling wordt.

We moeten absoluut investeren in fusie. Maar beweren dat het de kosten van elektriciteit zal verlagen en Amerika in staat zal stellen om te domineren in AI is krankzinnig. De AI-revolutie vindt vandaag plaats, terwijl fusie als energiebron niet bestaat.