Ostatnio straciłem cierpliwość do mojego wolnego działania w Windows 11 i postanowiłem zainstalować Ubuntu 25 na sprzęcie. Miałem do czynienia z ciągłym opóźnieniem i zacinaniem się (mój autokorektor próbował to zmienić na „cierpienie”, ale może to bardziej trafne, biorąc pod uwagę, jak okropnie jest, gdy narzędzia, na których polegasz, są nieprzyjemne w użyciu). Ostatnią kroplą była sytuacja, gdy niedawno kupiłem Mac Mini M4 z 24 GB RAM na eBayu za około 950 dolarów, żeby się pobawić, i zdałem sobie sprawę, że praca na nim była milion razy przyjemniejsza niż na moim PC. I to jest naprawdę absurdalne, ponieważ PC ma 32-rdzeniowego Threadrippera, 512 GB RAM i podwójne 4090, a kosztował mnie około 14 tys. dolarów, wliczając w to wszystkie dyski. Maszyna, która kosztuje 15 razy więcej, nie powinna działać tak wolno. Oczywiście problem polegał na tym, że prawie całą moją pracę wykonywałem w Ubuntu w WSL2. A to jest zupełnie inne niż uruchamianie bezpośrednio na sprzęcie. Nie wiem, dlaczego czekałem tak długo. Chyba przyzwyczaiłem się do interfejsu Windows i obawiałem się, że nie polubię pulpitu Linuksa. Posiadanie nowego Maca jako codziennego komputera znacznie zmniejszyło ryzyko dla mnie, więc postanowiłem zainstalować Ubuntu bezpośrednio na sprzęcie w trybie dual boot. Bardzo się cieszę, że to zrobiłem, ponieważ maszyna teraz działa niesamowicie szybko. Słyszałem, że fajni ludzie używają Hyprland jako menedżera okien w przyszłości, więc postanowiłem poprosić Claude Code, aby to zbadał i wszystko skonfigurował dla mnie, korzystając z dystrybucji JaKooLit, co z powodzeniem zrobił. Będzie trzeba się do tego przyzwyczaić, ale wygląda jak statek kosmiczny i po prostu przyjemnie się go używa! Problem w tym, że nawet nie próbuję zrozumieć, jak działają wszystkie skomplikowane konfiguracje, po prostu każę Claude Code to wszystko ogarnąć za mnie, i to działa niesamowicie dobrze. W każdym razie jedyną rzeczą, która mi się nie podobała, był wybór tapet, które były wszystkie naprawdę cringe'owe, przedstawiające dziewczyny z anime, których nie chciałbym mieć w pobliżu mojego komputera. Więc wziąłem kilka fajnych obrazów Midjourney, które wygenerowałem i udostępniłem tutaj jakiś czas temu, które były sformatowane jako tapety na iPhone'a, i użyłem przydatnej funkcji przekształcania MJ, aby zmienić je na orientację poziomą, a następnie użyłem funkcji upsamplingu, aby uzyskać wystarczającą rozdzielczość, aby ładnie wyglądały na moim monitorze Dell 6k. Jeśli chcesz spróbować tych samych, możesz je znaleźć tutaj: A dołączyłem tutaj moje ulubione jako obrazy.

Coraz bardziej jestem przekonany, że podejście narzędzi Unix do posiadania zestawu skoncentrowanych, kompozycyjnych jednostek funkcjonalnych, które można używać w izolacji lub jako część większego procesu, jest również najlepszym podejściem do narzędzi dla agentów kodujących. Problem z próbą stworzenia dużego, zjednoczonego systemu, który robi wszystko, polega na tym, że ludzie mają swoje własne przepływy pracy i sposoby prowadzenia rozwoju, a zazwyczaj zbyt trudno jest stworzyć projekt, który pasuje do wszystkich, bez przekształcania go w rozległą złożoność, która nie działa dobrze w praktyce. Więc mam jedno narzędzie do maili agentów, jedno narzędzie do zarządzania zadaniami (koralikami Steve'a Yegge'a), jedno narzędzie do wyboru zadań (bv), jedno narzędzie do przeszukiwania historii (cass), jedno narzędzie do lintingu i łapania błędów w wielu językach (ubs), jedno do obsługi wrażliwych poleceń (slb), jedno do zarządzania sesjami tmux i agentów (ntm), jedno do pamięci (csm) itd. Możesz używać jednego z nich, kilku lub wszystkich. I są częściowo zintegrowane ze sobą, ale zawsze opcjonalnie. Więc slb może używać maila agenta, jeśli go skonfigurujesz, ale działa również samodzielnie. A ntm może wyświetlać informacje z bv, ale nie jest to wymuszone. Stają się jak małe klocki Lego, które możesz używać do budowania dowolnego systemu, który chcesz, i łatwo jest stworzyć własne małe narzędzia, aby dodać funkcjonalność, której potrzebujesz. A potem twój plik AGENTS dot md staje się jakby systemem operacyjnym, w którym "instalujesz" narzędzia w pamięci roboczej agenta i konfigurujesz je, opisując jak, kiedy i dlaczego ich używać (dziwnie, teraz musisz martwić się o przekonanie maszyny do używania narzędzi!) Możesz mieć wszystkie swoje narzędzia skonfigurowane na swoim komputerze, ale aktywować tylko konkretne w zależności od projektu, dołączając tylko odpowiednie opisy wyjaśniające narzędzia, które chcesz używać.

Na szczycie wszystkich innych zadań, do których używam AI, mogę teraz dodać „Konsultant Zabawek Chińskich” do listy. Miałem rację, w rzeczywistości był tam mały przycisk resetowania, który przeoczyłem. Świetna zabawka, mimo że delikatna. Dużo technologii zapakowanej w to za około 40 dolarów.