"Na początku Valar, wiele funduszy VC zrezygnowało z nas, ponieważ nie wierzyli, że możemy zebrać pieniądze." Tak, fundusze VC zrezygnują z firmy z obawy, że inne fundusze VC również zrezygnują. To zinstytucjonalizowana niepewność. Kapitał venture powstał z możliwości technologii granicznych; ogromne ryzyko idiosynkratyczne, ogromny potencjał wzrostu. Prawo potęgowe spotyka strategię portfelową. Dziś dominuje w nim niskiej agencji stado zwierząt, które wymieniły tę możliwość na łatwiejsze osobiste wzbogacenie i bezpieczeństwo pracy. Zamiast niezależnego osądu i ukrytej odpowiedzialności, zlecają to zbiorowości poprzez sygnały rynkowe, które manifestują się w wszystkim, od wyceny rund do dyskursu online. To naraża kapitał venture na poważne ryzyko systemowe, które jest niezarządzalne poprzez projektowanie portfela, pogłębiając naturę boomu i krachu, która co kilka lat powala rynek. To tylko przedsmak tego, jak problematyczne jest to zachowanie. Jest znacznie gorsze. Wpływ sygnałów zasadniczo eroduje jakość decyzji i kompetencje inwestorów. Ta podstawowa zasada ekonomiczna została opisana przez Keynesa w "Ogólnej teorii zatrudnienia, procentu i pieniądza" oraz Abhijita V. Banerjee w "Prostym modelu zachowań stadnych", obie cytowane w artykule poniżej. tl;dr — W pewnym momencie, jeśli sygnały są znaczącym czynnikiem napędzającym działalność, a zachęty nie są dobrze zaprojektowane, rynek staje się wężem zjadającym własny ogon. Liczy się tylko bezmyślnie rekurencyjny konsensus. Tak zaczęła się finansjalizacja kapitału venture; moment, w którym możliwość przekształciła się z poszukiwania świetnych inwestycji w poszukiwanie pul kapitału LP z "bankami venture" jako brokerami. Dlatego w latach 2010-2022, okresie pokoleniowej obfitości, kapitał venture wyprodukował coraz bardziej napompowane firmy B2B SaaS i JPG małp. Stagnacja technologiczna. Kapitał, który mógłby zostać przeznaczony na reindustrializację, energię lub biotechnologię, został zamiast tego przetworzony przez kruche maszyny drukujące ARR w zyski bigtech. Zbieranie narzutów, aby zdobyć więcej kapitału do zbierania kolejnych narzutów — postęp niech będzie przeklęty. To wszystko jest bezpośrednim wynikiem zachęt. Rzeczywiście, te zachęty są na tyle silne, że manifestują się jako przejęcie rynku: Implicitnie, podręcznik mediów VC, który wyłonił się w ciągu ostatniej dekady, pozwala firmom rozwijać wpływ na działalność napędzaną sygnałami. Eksplicytnie, badania dotyczące działalności VC wskazują, że firmy, które odmawiają współpracy, są strategicznie wykluczane z sieci kapitałowych. Dowody tego zachowania są wszędzie. Większość inwestorów nigdy nie znała niczego innego. Następujące sentymenty są bramami do tej finansjalizacji i związanym z nią przejęciem rynku: - Kapitał venture to biznes relacji - Dostęp to wszystko, co się liczy - Najlepsze oferty są konkurencyjne - Cena wejścia nie ma znaczenia - Konsensus jest dobry, naprawdę Rzeczywiście, wiele ustalonych praktyk (jak wycena na podstawie mnożników ARR) jest symptomatycznych dla tego problemu, odzwierciedlając cel wykorzystywania źle zaprojektowanych zachęt (koncentracja kapitału i władzy) zamiast dążenia do wyników odstających. Kapitał venture będzie nadal zawodził przedsiębiorców, innowacje i LP (szczególnie w czasach obfitości), dopóki te zachęty nie zostaną rozwiązane. Są wyjątki, takie jak wczesni wierzący w @isaiah_p_taylor, ale te wyjątki nie powinny sprawiać, że branża będzie zadowolona z oczywistych strukturalnych wad i oczywistej porażki. Frustracja z tym problemem skłoniła mnie do napisania "Dlaczego kapitał venture powinien unikać konsensusu", w tym samym czasie, gdy @valaratomics zaczynał:

Zajmując się wyzwaniami związanymi z etapowym alokowaniem kapitału oraz poleganiem na partnerach upstream/downstream, VC przyjęło praktykę podobną do "konwencjonalnego licytowania". Mówiąc prosto, to sytuacja, w której warunki oferty (lub inwestycji, w tym przypadku) niosą sygnały rynkowe wykraczające poza nominalną wartość tych warunków. Ta analogia do gry w brydża (w przeciwieństwie do zwykłych analogii pokerowych) jest omawiana w znakomitym artykule @Alex_Danco "VCs powinny grać w brydża". Jednak to także kolejny przykład: 1) ujawnionej preferencji VC na potwierdzenie zamiast przekonania, jeśli chodzi o podejmowanie decyzji. 2) słabego zrozumienia wyceny przez VC oraz utraconej okazji do uproszczenia formowania kapitału ryzykownego.

Powtarzające się badania wykazały, że VC koncentrują się na płytkich cechach założycieli, co prowadzi do przewidywalnie złych inwestycji — i pomijania dobrych inwestycji. Powód, dla którego tak się dzieje, jest prosty: VC przekonali się, że 'pozyskiwanie funduszy' jest pożądaną cechą u założycieli. W wyniku zachęt i myślenia rekurencyjnego, branża zbiega się w kierunku archetypu "idealnego założyciela", który (w związku z tym) najłatwiej może pozyskać kapitał. Oczywiście, ten nonsens eroduje zwroty, ale ułatwia inwestowanie i pomaga kierować kapitał do ich przeciętnego portfela. Trudno zerwać z nawykiem. Gdyby VC nałożyli ten ciężar na siebie (aby znaleźć możliwości) zamiast na założycieli (aby znaleźć kapitał), dotarliby do prawdy: Wspaniali założyciele mogą pochodzić z różnych środowisk; historie sukcesu zawsze są wyjątkiem.