Nieuwe startup oogst spek zonder varkens te doden | Joe Wilkins, Futurism Ruikt iemand iets sissend? Varkensvlees kan goedkoop, vet en smaakvol zijn, maar de varkenshouderij heeft ook zijn nadelen. Ten eerste zijn varkens zeer sociale wezens — ze kunnen onderscheidende persoonlijkheidseigenschappen en emoties zoals stress en angst tonen — en worden beschouwd als het vijfde meest intelligente dier ter wereld, met een bewustzijn dat vergelijkbaar is met dat van een driejarig menselijk kind. De milieu-impact van de productie van fabrieksvlees is ook verbazingwekkend. Toch hebben we sinds de 19e eeuw deze gevoelige wezens op ongekende schaal gefokt, vetgemest en geoogst. Nu is er een nieuwe startup genaamd Mission Barns die zoekt naar een manier om dat te veranderen: het bedrijf verkoopt vlees dat in een bioreactor is gekweekt, wat volgens hen een duurzame alternatieve is voor de verschrikkelijke industriële vleesindustrie. Het proces werkt als volgt: werknemers nemen eerst een klein monster van vetweefsel van een levend dier — in het geval van Mission Barns, een Yorkshire-varken genaamd Dawn dat in het noorden van New York woont. Laboratoriummedewerkers voegen vervolgens plantaardige suikers, eiwitten en vitamines toe aan de vetcultuur en vetmesten het monster in een cultivator, wat de groei nabootst die het lichaam van een varken van nature zou ondergaan. Na een incubatietijd van twee weken wordt het vlees vervolgens "samengevoegd" met plantaardig eiwit om een product te creëren dat technisch gezien echt vlees is, maar zonder al de wreedheid die de fabrieksvarkenshouderij kenmerkt. Het eindresultaat kan vervolgens worden gekookt tot allerlei traditionele vleesproducten, zoals worstjes, salami en spek. Volgens een recensie van Grist is het resultaat iets als "dieetvlees", dat "iets minder vlezig" smaakt dan het echte werk. Dat gezegd hebbende, het feit dat Dawn het Yorkshire-varken nog steeds leeft en wel moet voor iets tellen — en, zoals de voedselrecensent schrijft, de resulterende voedingsmiddelen "smaakt nog steeds geweldig." Grist merkt op dat het vlees dat door Mission Barns is gekweekt "ongestructureerd" is, wat betekent dat het niet probeert de vette omstandigheden van ultra-specifieke sneden zoals lendenen of schenkels te repliceren. In plaats daarvan is het alternatieve vlees bedoeld als vervanging voor die producten die varkensvlees als basis gebruiken. Deze vrijheid stelt het bedrijf, en de restaurants waarmee ze samenwerken, in staat om te experimenteren met specifieke smaakprofielen en groeiprocessen, waardoor de bioreactor een verlengstuk van de keuken wordt. Het spek, bijvoorbeeld, zou een "mooie appelhoutrook" hebben, terwijl de gehaktballen een passend "veerkrachtig" mondgevoel hadden. Mission Barns kreeg in maart goedkeuring voor de Amerikaanse operaties van de Food and Drug Administration, waardoor het de derde onderneming is die goedkeuring heeft gekregen om lab-gecultiveerde dierlijke cellen voor consumptie door het publiek te verkopen. Op dit moment is de operatie vrij kleinschalig — Grist merkt op dat een verpakking van acht gehaktballen momenteel voor een stevige $13,99 in Berkley, Californië, wordt verkocht, wat hoog is maar nog steeds lichtjaren lager dan het lab-gegroeide vlees van vroeger, dat doorgaans rond de $300.000 per hamburgerpatty kostte. Dat gezegd hebbende, de startup is naar verluidt op zoek om de productie op te schalen en haar eigen bioreactoren aan andere voedselbedrijven te verkopen. Of Mission Barns erin slaagt om de vleesconsumptie te revolutioneren in een van de meest vleesetende landen ter wereld, moet nog blijken, maar als het betekent dat kleine wezentjes zoals Dawn niet hoeven te sterven in een industriële slachthuis om de honger van ons land te stillen, zal het zeker de moeite waard zijn.