Moderne psychiatrie steunt op een verzonnen verhaal, zegt Robert Whitaker, uitgever van @Mad_In_America. Hier is hoe twee studies over schizofrenie hem deden beseffen dat er iets niet klopte: "Een was een studie van Harvard-onderzoekers gepubliceerd in 1994 die keek naar de langetermijnresultaten voor schizofreniepatiënten, en ze zeiden dat ze *afgenomen* waren sinds de jaren '70 - niet verbeterd - en nu niet beter waren dan ze waren in het eerste derde deel van de 20e eeuw. Nu kijken we terug op het eerste derde deel van de 20e eeuw als deze donkere tijden. Hoe kan het dan dat we met deze moderne medicijnen die chemische onevenwichtigheden verhelpen, niet beter [af] zijn?" De tweede studie werd uitgevoerd door de Wereldgezondheidsorganisatie die de uitkomsten voor patiënten in drie ontwikkelingslanden - India, Colombia, Nigeria - vergeleek met de langetermijnresultaten in de VS en vijf andere ontwikkelde landen: "De uitkomsten in de ontwikkelingslanden waren veel, veel beter dan in de ontwikkelde landen - zozeer zelfs dat ze concludeerden dat leven in een ontwikkeld land een sterke voorspeller is dat je geen goede uitkomst zult hebben als je gediagnosticeerd wordt met schizofrenie." En hier is het grote verschil: In de ontwikkelingslanden gebruikten ze de antipsychotische medicijnen *korte termijn* in plaats van lange termijn zoals ze in Amerika doen. Whitaker besloot dat hij verder moest onderzoeken, en dat is wanneer hij zich realiseerde dat er geen basis was voor het idee dat deze medicijnen chemische onevenwichtigheden in de hersenen verhelpen, in tegenstelling tot wat ons decennialang was verteld. "Ik begon mensen op te bellen... die me hadden verteld dat de medicijnen de chemische onevenwichtigheid in de hersenen verhelpten. Ik zei: 'Kun je me gewoon laten zien waar je hebt gevonden dat te veel dopamine de oorzaak is van schizofrenie? Of kun je me laten zien waar je daadwerkelijk hebt gevonden dat te weinig serotonine de oorzaak is van depressie?' En ik zweer het je, hier is wat ze zeiden: 'Oh, we hebben dat eigenlijk niet gevonden. Dat is een metafoor om uit te leggen waarom ze de medicijnen zouden moeten nemen - zoals insuline voor diabetes.' En ik zei: 'Ik begrijp dat zoals insuline voor diabetes een metafoor is, maar, zeker, je hebt deze chemische onevenwichtigheden daadwerkelijk gevonden. En ik wil gewoon het onderzoek lezen waar je dat deed.' En de eerste persoon zegt: 'Nee, we hebben het eigenlijk niet gevonden.' Tweede persoon: 'Nee, we hebben het eigenlijk niet gevonden.' En toen ging ik naar de makers van Risperdal, wat een tweede generatie atypische is, en Risperdal werd gepromoot als het verhelpen van niet alleen een dopamine-ongelijkheid in de hersenen, maar ook als een serotonine-ongelijkheid in de hersenen. "En ik slaagde er op dat moment in om bij de daadwerkelijke onderzoekers te komen, en weet je wat ze zeiden? 'Ja, dat is gewoon zo'n onzin... ik ben een beetje beschaamd dat we dit zeggen,'" vertelde hij me.