Waarom je nooit winst neemt Je faalt niet omdat je geen winnaars kunt vinden. Je faalt omdat je ze nooit sluit. De meeste traders falen niet bij de instap, ze falen bij de uitstap. De exit is verbonden aan een getal, en een getal heeft geen grenzen. Naarmate de prijs stijgt, past de hersenen het doel in real-time aan. Die update-lus is ingebouwd: dopamine geeft de voorkeur aan variatie, sociale bewijskracht verhoogt de verwachtingen, en de "doel-gradiënt" duwt je om het doel verder te rekken naarmate je dichterbij komt. Een getal doet twee dingen met je psychologie. Ten eerste creëert het een bewegende drempel: elk niveau kan worden gerechtvaardigd als "bijna daar", waardoor beslissingen voortdurend worden uitgesteld. Ten tweede beschermt het ego: het verhogen van het doel laat je de identiteit van de briljante houder nog even behouden. Beide krachten zorgen ervoor dat je geneigd bent tot onbepaalde uitstel. Niets in je leven verandert daadwerkelijk bij een prijs op een scherm, dus de geest vindt geen reden om te stoppen. Doel breekt die lus omdat het een staat verandering introduceert die je hersenen kunnen herkennen. Een schuld aflossen, tijd kopen, financiering veiligstellen, een activum beveiligen....dit zijn discrete uitkomsten. Ze veranderen je omgeving van de ene staat naar de andere, wat de hersenen afsluiting geeft. Afsluiting vermindert de spanning om te blijven onderhandelen met de toekomst. Je verandert "misschien meer" in "zeker van mij", en de beslissing blijft staan. Doel herschrijft ook spijt. Getallen verankeren je aan het tegenfeitelijke van "wat als ik langer had vastgehouden", wat onbeperkt is en altijd het argument zal winnen. Doel verankert je aan zekerheid: de schuld is weg, de runway bestaat, het activum is in bezit. Mensen betreuren verloren zekerheid veel minder dan gemiste extra winst. Die asymmetrie is wat doel duurzaam maakt onder druk. Er is een tweede orde effect dat mensen missen: winsten met doel verbeteren de volgende ronde. ...