We denken te veel na over AI-chatgeschiedenis — net zoals Chrome deed met webgeschiedenis. 20 jaar geleden indexeerde Chrome elke pagina die gebruikers bezochten en ontwierp gedetailleerde gebruikersinterfaces zodat ze deze konden verkennen. Maar gebruikers interesseerden zich er niet voor. Ze zochten gewoon opnieuw. Hier is wat AI-tools hiervan kunnen leren 👇 De dataset van Chrome's webgeschiedenis was rijk, persoonlijk en vol mogelijkheden. Ontwerpers verkenden alles, van metrokaartvisualisaties tot tijdlijn-UIs, tot GoogleReader-stijl feeds — zich voorstellen dat mensen hun eigen browsegeschiedenis wilden verkennen. Toen ze zich realiseerden dat het gewoon gemakkelijker, sneller en intuïtiever was voor gebruikers om opnieuw te zoeken, wijzigde Chrome van koers. Webgeschiedenis werd infrastructuur — die suggesties aandreef, snelkoppelingen naar voren bracht en verstopt zat achter “Command + Y.” Vandaag de dag herhalen AI-teams dezelfde discussie en proberen ze de chatgeschiedenis te "oplossen". Maar mensen willen hun chatgeschiedenis niet beheren. Ze willen gewoon dat modellen intelligent onthouden, zodat elk gesprek soepeler, slimmer en persoonlijker aanvoelt. Geschiedenis zou op de achtergrond moeten leven, waardoor personalisatie, context en herinnering in het kernproduct worden versterkt. De best ontworpen producten verweven geschiedenis wanneer het logisch is, maar richten zich op het vooruitstuwen van gebruikers. Volledige post in de reacties.