Istnieje powszechne przekonanie, że bogactwo rodzinne znika w ciągu trzech pokoleń. Pierwsze je zarabia, drugie nim zarządza, a trzecie je wydaje: od koszul do koszul w ciągu trzech pokoleń! Ale jak prawdziwe jest to przekonanie? Gregory Clark ma nowe dowody🧵

Pierwszą rzeczą, którą należy zauważyć, jest to, że bogactwo rodzinne jest skorelowane przez wiele pokoleń. Na przykład, w średniowiecznej Anglii, w ten sposób bogactwo przy śmierci koreluje przez sześć pokoleń. Koreluje na tyle znacząco, aby utrzymać się przez dwanaście pokoleń przy zaobserwowanych wskaźnikach zaniku:

Ale dlaczego? Dominująca teoria wśród laików jest społeczna: że bogactwo jest bezpośrednio przekazywane. To jest testowalne, a era malthuzjańska dostarcza nam wielu danych do testowania.

Era malthuzjańska to czas przed nadejściem kapitalizmu, który zakończył głód i przyniósł nam industrializację oraz hokejowy kij PKB, któremu wszyscy zawdzięczamy nasze życie dzisiaj:

W erze malthuzjańskiej populacja była cykliczna: rosła aż do osiągnięcia pojemności środowiska ("Punkt Kryzysu" w tym diagramie), a następnie malała, zazwyczaj z lekkim ogólnym nachyleniem, wokół którego to się działo.

Ludzie w tej erze skłaniali się ku nieograniczonej płodności: mieli tyle dzieci, ile tylko mogli, a przetrwanie zależało od dostępu do zasobów i ograniczeń biologicznych. Silne dowody na to stwierdzenie pochodzą z narodzin bliźniaków, które kiedyś zwiększały całkowitą liczbę dokładnie o 1.

Obecnie ludzie dążą do posiadania określonej liczby dzieci: narodziny bliźniaków wydają się zmniejszać całkowitą liczbę urodzeń. Ale nie było tak w erze Malthusa. Większe rodziny mają również więcej osób, które można obdarować majątkiem po śmierci. Połącz losowość w wielkości rodziny z tym, i bam!

Ta malthuzjańska losowość może być używana jako instrument do pomnażania bogactwa po śmierci. To oznacza, że możemy wykorzystać różnorodność wielkości rodzin, aby dowiedzieć się, jak długo bogactwo utrzymuje się z czysto społecznych powodów, w przeciwieństwie do skorelowanego przekazywania cech związanych z bogactwem.

Efekt rozmiaru rodzeństwa zanika do trzeciego pokolenia. Dziedziczony majątek *znika* w trzech: od koszul do koszul! Trochę! Bo pamiętaj, że majątek wciąż jest mocno skorelowany w tych pokoleniach. To po prostu nie jest spowodowane bezpośrednim przekazem.

Powodem silnej, trwałej korelacji bogactwa między pokoleniami nie jest zatem samo bogactwo, które się utrzymuje, ale czynniki skorelowane z bogactwem prowadzące do akumulacji bogactwa w ciągu życia. Dotyczy to przeciętnych i bogatych rodzin.

To po prostu absurdalne, by myśleć, że bogactwo rodzi bogactwo, co wyjaśnia, dlaczego bogactwo lub inne formy statusu społecznego są przekazywane, gdy jest to tak oczywiste: Bogactwo szybko się rozprasza, a linie mają trwałe (względne) poziomy bogactwa z powodu cech, które przynoszą bogactwo.