Er is een veelgehoorde uitspraak van investeerders: “Ik wil investeren in de beste bedrijven.” Ik geloof dat deze mentaliteit resulteert in het steunen van standaard kansen die waarschijnlijk 10x duurder zijn (bijv. Stanford CS, eerdere exit, enz.) en leiden tot middelmatige resultaten. Met een miljard-dollar bedrijf dat ik niet zal noemen als voorbeeld, sprak ik vorige week met een investeerder die zei dat toen hij enkele jaren geleden de eerste oproep met de oprichter had, hij zonder shirt was en een sigaret rookte. Die investeerder en elke andere investeerder haakten om de juiste reden af, maar ze hebben geen geld verdiend... dus hoe krijg je vertrouwen in de "lelijke delen" van een investering? Misschien ben ik meer comfortabel met 1 of 2 dingen die niet kloppen omdat ik zelf zo ben opgegroeid - middenklasse immigrantenfamilie, openbaar onderwijs, corporate job - dingen waarvan je zou denken dat ze niet bijdragen aan iemand die een geweldige investeerder is… maar ik heb het toch goed gedaan in mijn carrière ondanks dat mensen lange tijd niet in mij geloofden, en misschien ben ik meer accepterend tegenover dat bij anderen omdat ik weet hoe het voelt om de underdog te zijn met iets te bewijzen. Misschien is dit waarom ik soms denk dat “elke deal een prijs heeft” - natuurlijk is dat een rek en niet waar, maar er valt iets te zeggen over “non-consensus en juiste” deals (waar je het meeste geld mee verdient) die iets afwijkends hebben (bijv. oprichter, structuur, thesis, geografie, enz.) waardoor de meeste investeerders nee zeggen.