ZŁOTE MONETY GRECKICH KRÓLÓW EGIPTU - Monetarnictwo starożytnego Egiptu ujawnia silne preferencje dla złota. Co ciekawe, złoto wydaje się być bardziej obfite w Egipcie niż w większości innych miejsc w basenie Morza Śródziemnego i na Bliskim Wschodzie - chyba że w Macedonii - podczas gdy srebro było stosunkowo rzadkie i zazwyczaj musiało być importowane. Źródłem tego złota było na południu Królestwo Kusz, sub-saharyjskie imperium Doliny Nilu. Pierwsze złote monety Egiptu zostały wybite przez dwóch ostatnich faraonów. Jedna z tych emisji, która była wzorowana na znanych typach ateńskich, jest znana z jednego egzemplarza w Brytyjskim Muzeum. Większa i bardziej znana emisja złotych monet została wybita za panowania Nektanebo II (360-343 p.n.e.), ostatniego z rodzimych faraonów. Gdy macedoński król Aleksander III wszedł do Egiptu pod koniec 332 p.n.e., założył mennicę, która mogła znajdować się w Memfis. Pobyt greckiego króla w Egipcie był krótki, ale po jego odejściu wielka ilość monet z jego imieniem została później wybita przez jego regenta i jego następców w Egipcie. Ten złoty stater, noszący standardowe typy Aleksandra, głowę Ateny na awersie i Nikę na rewersie, został wybity po jego śmierci w mennicy w Memfis lub Aleksandrii. Po śmierci Aleksandra w Babilonie w 323 p.n.e. jego ogromne imperium zostało podzielone przez jego następców - wśród nich był Ptolemeusz I, który rządził Egiptem, początkowo używając tytułu satrapy, a później króla. Wczesny okres po śmierci Aleksandra, Ptolemeusz kontynuował emisję złotych staterów typu Aleksandra, które nosiły imię zmarłego króla. Pierwsze ważne zerwanie z tradycją miało miejsce gdzieś między 304-295 p.n.e., kiedy Ptolemeusz I wydał złote statery z własnym portretem i z napisami, które opisywały go jako króla. Rewers tych staterów przedstawia zdeifikowanego Aleksandra III jeżdżącego w rydwanie ciągniętym przez cztery słonie, ważny obraz, ponieważ legitymacja Ptolemeusza była bezpośrednio związana z Aleksandrem. Od tego momentu, złote monety ptolemejskie przyjęły dynastyczny charakter i były emitowane przez długą succession królów z rodziny królewskiej. Najbardziej niezwykłe aspekty złotego monetarstwa ptolemejskiego to różnorodność emisji, ilości, w jakich były bite, oraz duża waga ich najczęściej spotykanej denominacji, oktodrachmy (moneta ośmiodrachmowa). Ta oktodrachma, uważana za wybita gdzieś w połowie III wieku, jest wyjątkowym przykładem jednej z rzadszych egipskich złotych monet. Awers zdobi portret królowej Bereniki II, żony króla Ptolemeusza III, podczas gdy rewers przedstawia rogi obfitości i wstęgę. Dodatkowo wybito inne duże denominacje, w szczególności tetradrachmę (cztery drachmy) i pentadrachmę (pięć drachmy). Większość złotych monet ptolemejskich przedstawia portrety członków rodziny królewskiej, zarówno żyjących, jak i zmarłych. Choć w niektórych przypadkach tożsamość tych portretów wciąż budzi kontrowersje, wydaje się, że lista obejmuje królów Ptolemeusza I, II, III, IV i V oraz królowe Arsinoe II i III, Berenikę I (i II?) oraz Kleopatrę I. Ta złota oktodrachma przedstawia Ptolemeusza II i Arsinoe II na awersie, a ich przodków Ptolemeusza I i Berenikę I na rewersie. Ostatnia emisja wymagająca szczególnego wspomnienia została wydana w imieniu zmarłego króla Ptolemeusza III (246-222 p.n.e.). Jak wszyscy zmarli ptolemejscy królewscy poddani, jest przedstawiony jako bóg. W tym przypadku jednak jest identyfikowany z więcej niż jednym bóstwem, ponieważ nosi promienistą koronę boga słońca Heliosa, egidę Zeusa i spoczywa na jego ramieniu trójząb boga morza Posejdona. Z tym ozdobnym portretem Ptolemeusz III jest identyfikowany z najpotężniejszymi bogami, którzy rządzili niebem, niebem, ziemią i morzem. © Greek Asia Blog #archaeohistories