De "kennisgelijkheid" die door AI wordt gebracht, wordt het snelst beïnvloed in de Confuciaanse cultuurcirkel van China, Zuid-Korea en Japan. Zij hechten meer waarde aan "kennis/examens/mentorschap/autoriteit" - dus zodra de "marginale kosten van het verkrijgen en toepassen van kennis" door AI worden doorbroken, voelt de impact meer als "de fundering wordt weggetrokken". Waarom de Confuciaanse cultuurcirkel mogelijk sneller wordt beïnvloed 1) De wisselkoers van kennis ≈ status is hoger. China, Zuid-Korea en Japan zijn al lange tijd typische "onderwijscompetitieve samenlevingen": diploma's, examens, certificaten, standaardantwoorden zijn allemaal gangbare sociale filters. Wanneer AI "uitleg, voorbeeldvragen, correctie, oefening, samenvattingen, schrijfstructuren, code-sjablonen" verandert in direct beschikbare middelen, wordt de startlijn van individuen gelijkgetrokken, wat een directere verdunning zal veroorzaken van de voordelen die oorspronkelijk afhankelijk waren van "middelenverschillen" (goede leraren, bijlessen, informatieverschillen, vraagbanken). 2) Autoritaire kennisstructuren zijn gemakkelijker te "onttoveren". In de Confuciaanse cultuur onderwijzen "leraren/oudere/hiërarchische figuren" niet alleen kennis, maar dragen ook orde en legitimiteit. Zodra AI in veel situaties geduldiger, herhaalbaarder en verifieerbaar blijkt te zijn, zullen veel mensen natuurlijk denken: "Waarom zou ik jou per se moeten 'geloven'? Ik kan eerst AI vragen om me te vergelijken, te ontleden, tegenvragen te stellen en bewijs te vinden." Dit zal de autoriteit doen verschuiven van "identiteitsautoriteit" naar "verifieerbare bekwaamheidsautoriteit". 3) Taal en lokalisatie maken de impact meer geconcentreerd. De talen van China, Zuid-Korea en Japan zijn relatief gesloten, en in het verleden werden hoogwaardige middelen vaak geblokkeerd door "taaldrempels". Nu maakt het grote model vertaling, samenvatting, lokale uitdrukkingen en vergelijkend leren zo eenvoudig, dat het gelijk staat aan het direct aansluiten van een "externe kennisbank". Voor deze drie landen is dit een nieuwe toevoer, en niet "een beetje extra bovenop een al open toevoer".

In het casino van Macau zijn er, behalve Texas Hold'em, voornamelijk spellen waarbij je groot of klein kunt gokken of nummers kunt raden, of gewoon gokkasten. Groot of klein kan op elk moment worden ingezet, het is eigenlijk niet nodig om hier te gokken, maar hier zijn mensen van over de hele wereld die 50, 500, 5000 dollar meenemen om een beetje te spelen met de bank of de dealer, of 21 punten, of groot of klein. Een groot gebied is één spel, het maakt niet uit welke tafel meer of minder mensen heeft, er is geen verschil. De voorbijgangers, sommigen kijken gewoon, sommigen denken dat de dealer een vrouw is, anderen kijken wie geluk heeft en doen mee. Feng Wuxiang koos ervoor om gokkasten te spelen, omdat zijn schoonmoeder in Singapore echt meer dan honderdduizend Singaporese dollars had gewonnen. Dus wisselden we 10.000 dollar in voor fiches om gokkasten te spelen, we keken een tijdje, keken naar de spelregels, waar veel mensen waren, en welke spellen een hoge jackpot hadden. De gokkast startte. We staken elke keer 2000 dollar in, het saldo in de gokkast fluctueerde niet boven de 3900, bijvoorbeeld: 2000 → 3000 → 3900 → 3000 → 1000 → 2500 → 2900 → 1000 → 0. Na drie keer 2000 dollar verloren te hebben, omdat we al een uur aan het spelen waren, stelde Feng Wuxiang voor om door te spelen, hij ging een "meisje" zoeken. We bleven ongeveer 40 minuten spelen, en toen hij terugkwam, hadden we nog maar 3900 dollar over. Hij stelde voor om all-in te gaan en dan zou hij spelen. Inderdaad, als er iemand anders speelt, is het anders, na een tijdje won hij een kleine prijs en het saldo bereikte 19000. Na nog een half uur spelen hadden we nog maar 13000 over. Ik stelde voor om niet meer te spelen, we haalden 3000 dollar uit de winst, en als we drie rondes doorgingen, zou dat 24000 zijn, en ieder zou 8000 dollar krijgen. Iedereen stemde in, we zochten een machine die ons aanstond en zetten drie keer op klein. Inderdaad, we wonnen 24000, blij wisselden we onze fiches om en gingen naar huis. Veel mensen noemen het geld dat ze "winnen" met gokken "verdiend". Hoewel je het op elke manier kunt begrijpen, vind ik dat dit precies het concept van "fluctuatie" uitdrukt: Een opwaartse fluctuatie is winst, een neerwaartse fluctuatie is verlies. Werkloos zijn en geen werk kunnen vinden is fluctuatie; Als je goud koopt, zal het stijgen en dalen is fluctuatie; Mensen die geen Bitcoin kopen, zijn ook fluctuatie als Bitcoin naar 100.000 dollar stijgt (degenen die niet kopen verliezen); Een salarisverhoging is ook fluctuatie. Dus het concept van "de domme die een willekeurige wandeling maakt" vind ik echt goed. We lopen allemaal alleen in fluctuaties, en af en toe laat een fluctuatie/klap ons denken dat we genieën/SB zijn. Het casino maakt deze zaak gewoon duidelijker. Fiches fluctueren snel, het resultaat komt onmiddellijk terug, mensen krijgen gemakkelijk de illusie: Als je wint, denk je dat je het goed hebt beoordeeld, Als je verliest, denk je dat je pech had, of dat je net niet op het juiste moment was. Maar als je de tijd verlengt, is het eigenlijk niet anders dan het leven. De mensen die je in het casino ziet, Sommigen winnen een paar keer en beginnen hun inzetten te verhogen, Sommigen verliezen en willen de "winnende weg" die ze net hadden afmaken, Ze lijken allemaal heel zeker, maar de zekerheid is eigenlijk de vorige fluctuatie. Veel mensen zijn niet aan het inzetten, Ze zijn met hun huidige acties aan het bewijzen dat de vorige versie van zichzelf niet gewoon geluk had. Gokkasten zijn nog duidelijker. Ze hebben geen verhaal, geen tegenstander, geen techniek, Alleen een lijn die voortdurend op en neer schommelt. Je drukt niet op een knop, je verwacht het "volgende resultaat". En deze verwachting wordt bij elke kleine winst vergroot, Bij elke kleine verlies wordt het gerechtvaardigd. Dus wanneer het saldo van 2000 naar 3900 gaat, denkt men "het lijkt alsof ik het een beetje begrijp"; Wanneer het van 3900 terugvalt naar 1000, denkt men weer "nog een keer en het komt terug". Eigenlijk is er niets gebeurd, het is gewoon een fluctuatie die een segment heeft doorlopen. Het moment dat we 19000 wonnen na het wisselen van persoon is ook interessant. Het kan gemakkelijk worden uitgelegd als "de persoon was goed". Maar als je de persoon terugwisselt en dezelfde tijd en dezelfde willekeurige volgorde geeft, Zal het resultaat hoogstwaarschijnlijk ook gewoon op en neer zijn. Maar mensen hebben de natuurlijke neiging om een "begrijpelijke reden" voor de verandering te vinden. Mensen kunnen moeilijk accepteren: Dat deze zaak eigenlijk geen reden heeft. Dus ik begon steeds meer te denken, Wat "verdiend" of "niet verdiend" is, Is vaak gewoon dat je toevallig aan de bovenkant van een bepaalde fluctuatie stond. Als je vertrekt, wordt het winst; Als je niet vertrekt, is het misschien gewoon halverwege. Werkloosheid, salarisverhogingen, stijgingen en dalingen van activa zijn eigenlijk dezelfde structuur. Het enige verschil is dat de cycli langer zijn, de feedback trager is, en mensen gemakkelijker geluk als vaardigheid beschouwen, En een tijdelijke voorspoed als de trend zelf. En het echte gevaar is niet het verliezen van geld, Het is dat je in een bepaalde opwaartse fluctuatie begint je begrip van de wereld te herstructureren. Het goede aan het casino is: Het laat je snel beseffen dat je niets kunt controleren. Het slechte is: Niet iedereen zal deze conclusie meenemen. Meer mensen zullen alleen die ene overwinning herinneren. Die dag wonnen we 24000 en wisselden we onze fiches om en gingen naar huis. Het verhaal eindigt hier precies goed. Als we nog wat langer waren gebleven, Zou dit artikel misschien niet dezelfde richting hebben gehad.

Bekijk 0x6fe044fd2967ec62b6d0ba7417b6132041b34444