Amerika, laissez-faire kapitalizmi değil. Siyasi gücün sürekli olarak piyasaları çarpıtmak, kazananları seçmek, başarısızlıkları korumak ve sektörleri kartelleştirmek için kullanıldığı karma bir ekonomidir. Birçok gerçek adaletsizlik ve güç yoğunlaşması, serbest değişimden değil, bu siyasi müdahaleden kaynaklanıyor. Ama tam da burada Robert Reich'in argümanı çöküyor. Güce karşı değil. Kimin tuttuğuna karşı. "Konsantre serveti" kınarken, hayal edilebilecek en yoğun kurumu talep ediyor: istediği gibi ele geçirme, yeniden dağıtma, düzenleme ve komuta etme yetkisine sahip bir hükümet. Ekonomide daha az güç istemiyor. Siyasette daha fazla güç istiyor, tercihlerini paylaşan insanlar tarafından kullanılacak. Şirketler devlete lobi yaptığında, Reich buna yolsuzluk der. Devleti şirketleri kontrol etmesi için lobi yaptığında, buna demokrasi diyor. Bu, elit yönetimine karşı bir muhalefet değil. Bir elit birimi diğeriyle değiştirmek ve kendisini, mütteklerini kollara daha yakın konumlandırmak talebi. Gerçekten serbest bir piyasa, gücü dağıtır çünkü zorlama yerine ikna etmeye çalışıyor. Servet kazanmak için başkalarına gönüllü hizmet edersiniz. Siyasi sistemler gücü yoğunlaştırır çünkü rızayı komuta ile değiştirirler.