Amerika is geen laissez-faire kapitalisme. Het is een gemengde economie waar politieke macht voortdurend wordt gebruikt om markten te verstoren, winnaars te kiezen, mislukkingen te beschermen en industrieën te karteleren. Veel echte onrechtvaardigheden en concentraties van macht komen voort uit die politieke inmenging, niet uit vrije uitwisseling. Maar dat is precies waar het argument van Robert Reich instort. Hij is niet tegen macht. Hij is tegen wie die macht heeft. Hij veroordeelt "geconcentreerd vermogen" terwijl hij de meest geconcentreerde instelling die je je kunt voorstellen eist: een overheid met de autoriteit om te grijpen, te herverdelen, te reguleren en naar believen te bevelen. Hij wil niet minder macht in de economie. Hij wil meer macht in de politiek, uitgeoefend door mensen die zijn voorkeuren delen. Wanneer bedrijven de staat lobbyen, noemt Reich het corruptie. Wanneer hij de staat lobbyt om bedrijven te controleren, noemt hij het democratie. Dat is geen verzet tegen eliteheerschappij. Het is een eis om de ene elite door een andere te vervangen en zichzelf en zijn bondgenoten dichter bij de hefbomen te plaatsen. Een oprecht vrije markt verspreidt de macht omdat het overtuiging in plaats van dwang afdwingt. Je krijgt alleen rijkdom door anderen vrijwillig te dienen. Politieke systemen concentreren macht omdat ze toestemming vervangen door bevel.