"Inheems" is een van die woorden die een dubbele betekenis heeft gekregen. Op het oppervlakkige niveau betekent het eenvoudigweg "inheems in een bepaalde plaats" en kan het worden toegepast op elk leven wiens afkomst al vele generaties in die plaats heeft gewoond.

Volgens deze definitie is inheems zijn een kwestie van gradaties. New England-families die op de Mayflower zijn gekomen, worden na verloop van tijd steeds meer inheemse New Englanders. Onze bevolking wordt steeds meer inheems in een stedelijke omgeving.

Maar het heeft ook een specifiekere betekenis gekregen, iets als "iemand is inheems in een plaats als ze een van de afstammelingen zijn van de mensen die daar woonden vóór de Europese kolonialisme". Dit is een subset van de bredere term, die het beperkt tot één kader (kolonialisme).

Als gevolg hiervan is het een politiek speelbal geworden in de cultuurstrijd. Wat ik jammer vind, omdat het concept van "inheems" eigenlijk een zeer krachtig begrip is voor het begrijpen van leersystemen. Een begrip dat verloren gaat als je alleen maar één type "inheems" ziet, of het afwijst.

De eer voor het helpen nadenken over deze ideeën gaat in de eerste plaats naar Tyson Yunkaporta voor Sand Talk, een boek dat ik erg vervelend vond om te lezen en waar ik het vaak mee oneens was, maar dat desondanks veel waardevolle inzichten bevatte.

Er zijn lessen die van tevoren met rede geleerd kunnen worden. Er zijn andere lessen die alleen met de tijd geleerd kunnen worden. Bekwaamheid vs volwassenheid. Intelligentie vs wijsheid. Nauwkeurigheid vs eenvoud.

We zien "inheemsheid" de hele tijd in ons eigen leven. Iemand die zijn hele leven heeft geskied, heeft een manier van bewegen die effectief onmogelijk te imiteren is als je het als volwassene leert. Een software-engineer met 10 jaar ervaring weet dingen die een beginner niet weet — ongeacht hoe slim.

En we ervaren het ook interpersoonlijk in ons leven. Je relatie met iemand die je al tientallen jaren kent, waarbij je elkaar slechts om de paar maanden één dag ontmoet, heeft een diepgang die niet te evenaren is met slechts enkele maanden van 24/7 samen zijn.

Leren gaat over patronen. Een patroon heeft altijd een fundamentele frequentie, de grootte om één keer te herhalen (hetzij in ruimte of tijd). Zelfs grote ruimtelijke patronen kunnen snel in de tijd worden geleerd en vereisen geen lange ervaring om te begrijpen.

Maar lange temporele patronen zijn op elk moment onzichtbaar. Het leren van de lange patronen is het voordeel van ervaring. De nieuwkomer kan snel leren, maar er is simpelweg een maximale snelheid waarmee temporele patronen zich in de loop van de tijd onthullen.

Als je goed bent in transfer learning, kun je dit proces versnellen via analogie. "Ah, ik zie dat ik in dit lange patroon zit, ook al ben ik er pas 2% van de lengte in, omdat het precies lijkt op dit korte patroon dat ik goed ken." Maar er is geen garantie dat dit mogelijk is.

En het belangrijkste lange patroon dat we allemaal moeten leren, is de vraag: "welk gedrag is gepast in deze context?" Deze cruciale vraag is een lang patroon en een ingewikkeld probleem, omdat iemands gedrag de toekomstige context voor zowel handelen als leren bepaalt!

Aangezien de effecten van acties in de loop van de tijd zich opstapelen, kun je de "volledige gevolgen" van je keuzes nooit evalueren. Op zijn hoogst heb je de bekende gevolgen binnen een tijdsvenster. Het is meestal pas na verschillende herhalingen van een patroon binnen dat venster dat het kan worden herkend.

Als een patroon zich op de schaal van één mensenleven bevindt, wordt het bijna onmogelijk om als individu te leren. "Dit soort gedrag lijkt 35 jaar goed te zijn, maar blijkt dan heel slecht te zijn" is niet het soort les waar je veel kansen op krijgt. Het moet door de cultuur worden geleerd in plaats van door het individu.

Dus, de waarde van inheems zijn. Een cultuur die inheems is aan een bepaalde plaats heeft zijn lange patronen geleerd. De individuen kunnen misschien niet verwoorden waarom de wijsheid van de ouderen waar is, maar dat is het wel.

Niet alle culturen zijn inheems aan ergens. De VS is een zeer nieuw land op de schaal van levens, bijna volledig samengesteld uit immigranten. Immigratie reset hoe inheems een cultuur is, door effectief de culturele herinnering te wissen (eigenlijk sterk te reguleren).

De mensen van een inheemse cultuur die gedwongen worden om naar een nieuwe plek te verhuizen, kan een moeilijke zaak zijn, omdat veel van de waardevolle lessen niet van toepassing zijn. Maar er is een belangrijke meta-les die elke inheemse cultuur kent: dat de wijsheid van de eeuwen moet worden gerespecteerd, zelfs als niet bekend is waarom.

De omheining van Chesterton is in feite een herformulering van inheemse meta-wijsheid. Het is ironisch dat we als individuen inheemse meta-wijsheid snel kunnen leren door veel gebeurtenissen parallel te observeren, en toch betekent weten als individu niet dat onze cultuur het weet.

Hoe kunnen we deze meta-wijsheid in onze bredere cultuur injecteren? Ik weet het niet. Maar ik denk dat het de moeite waard is om na te denken... hoe zou het eruitzien als onze cultuur inheems zou worden voor steden, voor technologische beschaving, voor modernisme? Omdat de context zo snel verandert!

Hoe worden we inheems in een omgeving van extreme verandering? Door de leersnelheid van onze cultuur te verhogen. We moeten op de een of andere manier meer van deze collectieve lessen sneller leren. Niet als individuen, maar als groepen. Wat betekent dat federalisme op de een of andere manier... het uitvoeren van veel experimenten.

Maar veel experimenten zijn niet genoeg. We moeten in staat zijn om de succesvolle experimenten te laten repliceren en zich te verspreiden, en de mislukkingen te laten afnemen. Een levende cellulaire cultuur is de enige die ik geloof dat kan overleven in het komende tempo van verandering.

@tr_babb Maar (a) het suggereert dat er een *enorm* bedrag verloren is gegaan, op een aantal manieren waarvan we ons niet eens bewust zijn en die we niet echt kunnen begrijpen, een massale uitstervingsgebeurtenis die weinig fossielen heeft achtergelaten en (b) veel van wat verloren is gegaan waarschijnlijk onverenigbaar zou zijn met het leven in stedelijke gebieden en moderne technologie.

@exhaze Ik denk dat het N-ary destillatie is, maar we zijn over het algemeen alleen bewust van onze laag, en dan de laag erboven en eronder. Ook denk ik dat de memetische-coöperatieve vooroordelen veel dieper zijn dan je veronderstelt! Om speltheoretische redenen in deze thread die ik zojuist heb gepost:

@Afinetheorem Langer: Ik ben het er niet mee eens. Zoals ik later in de thread bespreek, is er inheemse meta-wijsheid die zijn manieren van weten zijn die gemeenschappelijk zijn voor alle inheemse culturen en niet voor ontwortelde culturen.

@Afinetheorem Dit zijn overtuigingen die op cultureel (niet individueel) niveau worden vastgehouden en die niet goedkoop of gemakkelijk kunnen worden gerepliceerd. Ik denk dat het ook belangrijk is om te zien dat de inheemse Europese cultuur net voor de meeste andere is uitgeroeid... de eerste plek die "gekoloniseerd" werd, was Europa zelf.

@Afinetheorem Dit SSC-stuk is een goede versie van het argument of De Ontdekking van Frankrijk.

@Afinetheorem Maar ik denk ook dat het idee om "meer inheemse mensen in wetenschappelijke raden te plaatsen" slecht is, omdat ik niet denk dat er een duidelijke manier is om de kennis over te dragen. Meer inheemse *mensen* in invloedrijke posities plaatsen zal hun culturele begrip niet integreren in de cultuur.

@exhaze Het beperken van de flux (via een soort verlies dat de output van het model afvlakt) en het direct beperken van het model (via een soort verlies dat de vorm van het model afvlakt) zijn in theorie altijd equivalent, maar niet in de praktijk.