Er is een paper genaamd Waarom Lurkers Lurken, en elke community builder zou het minstens één keer moeten lezen. Het legt iets uit dat de meeste mensen verkeerd begrijpen over online gemeenschappen. De meerderheid van de leden is niet echt inactief omdat ze er niet om geven, maar omdat ze observeren, verwerken of nog steeds zelfvertrouwen aan het opbouwen zijn. In de meeste gemeenschappen plaatst slechts een klein percentage actief berichten of opmerkingen, terwijl de rest alles wat er om hen heen gebeurt, stilletjes absorbeert. Wat dit betekent is dat stilte niet gelijk staat aan falen (voor een bepaalde periode). Het is een onderdeel van de natuurlijke levenscyclus van een gezonde gemeenschap. Er zijn waarnemers, leerlingen, bijdragers en pleitbezorgers. En de overgang tussen die stadia hangt volledig af van hoe veilig, waardevol en belonend jouw ruimte aanvoelt. Wanneer community builders in paniek raken over betrokkenheid en proberen om interactie "te forceren" door middel van kunstmatige tactieken zoals willekeurige weggeefacties, overdreven hype of constante meldingen, missen ze meestal de echte kans. Betrokkenheid gaat over het creëren van voldoende vertrouwen en waarde zodat mensen van nature willen praten in plaats van ze te dwingen dit te doen. Dus in wezen erkent een goede retentie strategie dat lurkers geen probleem zijn om op te lossen, maar een potentieel om te ontsluiten. Wanneer je jouw ruimte gemakkelijker te navigeren maakt, duidelijker in doel en rijker in betekenisvolle waarde, gebeurt de verschuiving natuurlijk. De stille lezers worden bijdragers, de bijdragers worden pleitbezorgers, de pleitbezorgers worden de reden dat jouw gemeenschap zichzelf in stand houdt, enzovoort... Het komt allemaal neer op hoe het team interacteert, strategiseert, levert en ervoor zorgt dat die leden die zich hebben aangemeld, in staat zijn om het doel te bereiken waarvoor ze zich in de eerste plaats hebben aangemeld.