Datacenters in de ruimte. Het is misschien niet economisch rationeel. Maar het kan fysiek mogelijk zijn. Ik probeer wat kwantitatieve structuur aan te brengen in een gesprek dat voornamelijk uit grote getallen bestaat.

Ik ben geïrriteerd door de huidige kwaliteit van het discours rond ruimte-gebaseerde datacenters. De kwaliteit van de analyse ligt ver onder wat men zou verwachten van zelfs een basis engineering due diligence oefening. Dit is geen onbekend of speculatief fysica probleem. De heersende fysica is gesloten, goed begrepen en gemakkelijk te begrenzen. Materialen, banen, energieopwekking en stralingsfysica zijn allemaal bekende grootheden. Zelfverzekerde publieke claims in welke richting dan ook zijn niet geloofwaardig zonder de berekeningen te maken. Alleen het inroepen van Stefan–Boltzmann is geen analyse. Dit past op één pagina, maar niet op een servet.

Disclaimer: Deze analyse is vibe-gecodeerd op basis van openbare informatie. Geen eigendomsdata. Dit zijn mijn persoonlijke opvattingen en vertegenwoordigen geen enkel bedrijf of organisatie.

Op strikte kortetermijn-eenheids-economieën kan dit nog steeds een middelmatig gebruik van kapitaal zijn. Een tilt-wall datacenter in Oregon met goedkope energie, goedkope koeling en technici op afroep is moeilijk te verslaan. Crusoe kan computercapaciteit parkeren op gestrande aardgas en dit omzetten in flops met een toeleveringsketen die al bestaat. Maar de neveneffecten zijn waarom dit mensen blijft aantrekken. Als je energie en operaties in de ruimte op betekenisvolle schaal kunt industrialiseren, ben je niet alleen GPU's aan het draaien. Je bouwt een nieuw soort infrastructuur die het gemakkelijker maakt voor mensen om zich verder te verspreiden. Computercapaciteit is slechts een van de eerste excuses om te betalen voor de steigers. Zelfs als dit een middelmatige ruil is op strikte kortetermijn-eenheids-economieën, kunnen de tweede-orde effecten enorm zijn. Ik ga nog een stap verder en zeg het stille deel hardop: we zouden actief meer miljardairs moeten aansporen om te investeren in irrationele, hoog-variantie projecten die de beschaving daadwerkelijk kunnen vooruithelpen. Ik voel oprechte tweedehands schaamte als ik mensen hun fortuinen zie uitgeven aan jachten en status cosplay. Niemand geeft om jouw Loro Piana. Als je een rijkdom hebt opgebouwd, is het beste gebruik ervan om het kapitaal als een fakkel te verbranden en een hoek van de toekomst te verlichten. Betaal voor de iteratielussen. Bouw de kathedralen. Dit is hoe we de beschaving vooruithelpen.

Toch kan irrationele ambitie de natuurkunde niet negeren. Het doel van deze pagina is om de beperkingen expliciet te maken, zodat we over de realiteit kunnen discussiëren in plaats van over gevoelens. Als de cijfers dicht bij elkaar komen, zelfs maar een beetje, dan is het de moeite waard om hard op het idee in te zetten. Als dat niet het geval is, is de eerlijke stap om dat te zeggen en verder te gaan. Hoe dan ook, ik denk dat een of andere versie hiervan een gevoel van onontkoombaarheid heeft.

TLDR: de analyse is eigenlijk gunstiger dan ik dacht. Het is een close call. Ik wil wanhopig een Kardashev-niveau beschaving, maar we hebben nog veel werk voor de boeg.

Eerlijk gezegd ben ik het meest trots op de gif hier 😂 Die gemaskerde fade...

De DMs binnenlopen na het werk

👀