Gisteren voor het slapengaan heb ik de AMA van Macron aan de Sichuan Universiteit afgekeken, en er was een deel van zijn antwoord aan de studenten dat me bijzonder raakte. Een student vroeg: "Hallo, meneer de president, ik ben XX van de West-Chinese Medische Universiteit van de Sichuan Universiteit. De leus van de Sichuan Universiteit is 'De zee verwelkomt alle rivieren, alleen dan is men groot', wat een geest van openheid en inclusiviteit weerspiegelt. In het nieuwe tijdperk moeten we deze geest van openheid en inclusiviteit gebruiken om de samenwerking tussen de Chinese en Franse jongeren dichterbij te brengen. Dus ik wil graag vragen, meneer de president, welke adviezen of boodschappen heeft u voor ons, de Chinese en Franse jongeren, om ons te helpen een duurzamer vertrouwensband op te bouwen en gezamenlijk bij te dragen aan de ontwikkeling van de Chinese-Franse relaties en culturele uitwisseling? Dank u." Macron antwoordde als volgt: "Ten eerste moeten we elkaar kunnen begrijpen, we moeten elkaars taal, cultuur en beschaving leren. Het is cruciaal om elkaar echt te begrijpen. Het internet lijkt iedereen met elkaar te verbinden en maakt informatie die tijd en ruimte overstijgt toegankelijk, maar het verbergt ook een valkuil: we kijken naar een paar video's en lezen enkele samenvattende teksten en denken dat we het al begrijpen, dat we de ander al kennen. Maar in werkelijkheid is dat heel oppervlakkig; echt begrip kost tijd, tijd om elkaars taal, cultuur en beschaving te leren, dat is eigenlijk heel belangrijk. Ten tweede is er de communicatie en het reizen tussen mensen. Het internet kan mensen en landschappen die ver weg zijn in één scherm stoppen, maar het kan nooit reizen vervangen - zelf naar het land van de ander gaan, een tijdje blijven, leren en werken. De huidige jongeren worden gedreven door allerlei OKR's en deadlines, ze rennen voortdurend, op zoek naar snelheid, efficiëntie en resultaten, maar het is eigenlijk heel moeilijk om iets te hebben dat echt in iemands leven kan bezinken, het is moeilijk om een diepgaand levensmerk achter te laten. Dus als ik een advies zou moeten geven, zou dit advies misschien wat verouderd zijn voor jullie, omdat het iets is dat onze generatie heeft ervaren: geef jezelf wat ongestoorde, rustige tijd, sta jezelf toe om in deze tijd alle externe doelen of betekenissen te verliezen, en verken vrij het onbekende, ontdek je ware zelf. Toen ik vroeger woorden leerde, waren de woorden die me het meest bijbleven de woorden die ik me herinnerde terwijl ik verdwaald was in het woordenboek, omdat ik, terwijl ik door het woordenboek dwaalde, onbewust in de woorden dook. Natuurlijk zullen jullie nu waarschijnlijk niet meer in een woordenboek bladeren, maar reizen naar een ander land is nog steeds hetzelfde principe; je kunt verdwaald raken op onbekende straten, geleid door je nieuwsgierigheid en toevallige gebeurtenissen naar je volgende stap, en dat is een kans, een kans zoals het openen van een schatkist." Het meest ontroerende aan deze hele passage is niet hoe geweldig Macron's woorden zijn. Maar dat, ondanks dat hij zoveel te zeggen had (hij had positieve energie kunnen uitstralen, hij had 'kippensoep' kunnen geven), hij ervoor koos om het meest oprechte antwoord te geven. Hij sprak niet over grootse verhalen, hij vertelde geen 'kippensoep' zoals "Wie de pijn van het lijden doorstaat, wordt een beter mens." Hij sprak over een probleem waar jongeren vaak mee te maken hebben - de tijdelijke verwarring over doelen en de onzekerheid over de toekomst. Recentelijk, terwijl ik in Frankrijk was, heb ik een paar maanden Frans geleerd, en de exacte woorden van Macron in zijn toespraak waren: "ennuyes-cous et acceptez de vous predre." De Chinese vertaling is: Sta jezelf toe om je verveeld te voelen, accepteer dat je de richting kunt verliezen. Op het eerste gezicht zou iemand kunnen denken dat Macron deze woorden gebruikt om jongeren aan te moedigen om te ontspannen, om tijd te verspillen, en dat iedereen zich moet aanpassen. Maar ik denk daar anders over. Deze woorden zijn een waarschuwing van de Franse president aan alle jonge 'competitieve' mensen, hopend dat je na een pauze weer kunt opstarten, niet om je te vertellen dat je moet blijven ontspannen. Voor jongeren die vaak nadenken over hun leven, is deze vraag onontkoombaar: Ik heb hard gewerkt, ik heb een tijdelijke prestatie behaald, en dan? Wat moet ik doen? Wat moet ik daarna doen? Op dat moment begin je te vervallen in de eerder genoemde fase van 'verwarring en verveling'. Macron moedigt jongeren aan om langzamer te gaan, om zichzelf te scheiden van deze wereld van efficiëntie, waar persoonlijke inspanning en KPI's de norm zijn, en om op een gepaste manier andere mogelijkheden in het leven te verkennen - hij suggereert zelfs dat je 'nutteloze' dingen kunt doen. We weten allemaal dat je alleen de grootste kans op succes hebt in dingen die je oprecht leuk vindt, waar je al je energie en aandacht aan wilt besteden, en waar je je in kunt verliezen. Dit kunnen zelfs 'nutteloze' dingen zijn, omdat deze 'nutteloze' dingen een diepgaand merk in je leven zullen achterlaten - dit zijn je fundamenten, die in grote mate weerspiegelen wie je bent, wat je wilt doen en waar je naartoe kunt gaan. Soms, terwijl we naar een doel toewerken, splitsen we dingen op in verschillende fragmenten, voltooien we ze volgens deadlines, dag na dag, jaar na jaar, en uiteindelijk raken we verstrikt in de trivialiteit en verveling die deze fragmenten met zich meebrengen. In dat geval is het misschien goed om eruit te stappen en dingen toe te voegen aan je leven die je leuk vindt, zoals fotografie, tuinieren, spelletjes, series kijken, kunst, lezen, wijn proeven, wat dan ook, en wat tijd besteden aan 'nutteloze' dingen. Deze hobby's zullen je leven verdiepen, zodat je jaren later niet terugkijkt en denkt - al die tijd dat je naar prestaties streefde, was leegte. Ik hou erg van deze woorden van Macron, dus ik deel ze.

Ik heb het verkeerd geschreven (basisschool Frans), gecorrigeerd na een herinnering van een vriend, het juiste is: "ennuyes-vous et acceptez de vous predre."