De Bits about Money-uitgave van vandaag gaat over cadeaubonnen. Niet om de feeststemming te bederven, maar mensen worden er vaak misbruikt met het gebruik ervan. Dit is het resultaat van opzettelijke afwegingen in een complex systeem.

Een reden waarom er *zo weinig* misbruik van het financiële systeem is, slechts tientallen miljarden dollars, is dat de samenleving ervoor kiest om grote, geavanceerde organisaties aan te stellen die verantwoordelijk zijn voor het controleren, onschadelijk maken en vergoeden van misbruik. Soms.

Die keuze heeft een prijs, zoals BAM heeft onderzocht in het schrijven over AML, KYC, debanking en andere kwesties.

Hoewel cadeaubonnen een standaard kerstcadeau zijn voor velen in de middenklasse, is een zeer materieel gebruik ervan het functioneren als een infrastructuurlaag voor mensen die grotendeels onbanked/underbanked zijn, deels als gevolg van het feit dat banken voldoen aan AML/KYC/etc. vereisten.

De "echte klanten" van cadeaubonnen, bij grote detailhandelaars en het financiële dienstenecosysteem dat hen ondersteunde, stelden (terecht) dat het opnemen van hen in de KYC/AML/etc. scope een negatieve impact zou hebben op innovatie in betalingen en het bedienen van klanten aan sociaaleconomische marges.

Dat argument heeft gewonnen. Het *heeft* ook een kostprijs. Een gebruikerspersona, die vaak bestaat in en zich richt op degenen aan de sociaaleconomische marges, is een oplichter. En oh jongen, ze zijn dol op hun cadeaubonnen. (En overal waar een regulatoire uitzondering geldt, zoals bijvoorbeeld crypto.)

Dit is immens frustrerend voor consumenten en hun pleitbezorgers wanneer consumenten worden bedrogen met behulp van cadeaubonnen als een middel, en veel krachtige en goed gefinancierde instellingen waarvan men aanneemt dat ze direct betrokken zijn, weigeren te helpen. Dit is niet 100% te verklaren door kwade opzet.