Dziś w programie Bits about Money poruszymy temat kart podarunkowych. Nie chcąc psuć świątecznego nastroju, warto zauważyć, że często są one wykorzystywane w sposób nieuczciwy. Jest to wynikiem celowych kompromisów w złożonym systemie.

Jednym z powodów, dla których jest *tak mało* nadużyć w systemie finansowym, wynoszących tylko dziesiątki miliardów dolarów, jest to, że społeczeństwo decyduje się na zaangażowanie dużych, zaawansowanych organizacji, które mają być odpowiedzialne za kontrolowanie, neutralizowanie i rekompensowanie nadużyć. Czasami.

Ta decyzja ma swoją cenę, o czym BAM pisał w kontekście AML, KYC, debankingu i innych kwestii.

Podczas gdy karty podarunkowe są podstawowym prezentem dla wielu osób z klasy średniej, bardzo materialnym zastosowaniem dla nich jest działanie jako warstwa infrastruktury dla osób, które są w dużej mierze niebankowe/niedobankowe, częściowo z powodu bezpośredniego przestrzegania przez banki wymogów AML/KYC itd.

"Prawdziwi klienci" kart podarunkowych, w dużych detalicznych sklepach oraz w ekosystemie usług finansowych, który je wspierał, argumentowali (słusznie), że włączenie ich w zakres KYC/AML itd. negatywnie wpłynie na innowacje w płatnościach i obsługę klientów na marginesach społeczno-ekonomicznych.

Ten argument przeważył. Ma *również* swoją cenę. Jedna z person użytkowników, często istniejąca i żerująca na tych na marginesie społeczno-ekonomicznym, to oszust. A och, jak bardzo kochają swoje karty podarunkowe. (I wszędzie indziej, gdzie obowiązuje regulacyjne wyłączenie, jak np. kryptowaluty.)

To jest niezwykle frustrujące dla konsumentów i ich zwolenników, gdy konsumenci są oszukiwani przy użyciu kart podarunkowych jako środka, a wiele potężnych i zamożnych instytucji, które można by przypuszczać, że są bezpośrednio zaangażowane, odmawia pomocy. To nie jest w 100% wyjaśnione przez złośliwość.