Na het verschijnen van dit artikel reageerden verschillende mensen en beweerden dat een cultureel model meer zinvol was. Clark heeft een punt-voor-punt reactie🧵 Laten we beginnen met het eerste punt: de correlaties tussen ouders-kinderen en broers-zussen in statusmetingen zijn identiek—moeilijk cultureel te verklaren!

De reden dat dit moeilijk uit te leggen is, heeft te maken met het feit dat kinderen objectief gezien meer vergelijkbare omgevingen hebben met elkaar dan met hun ouders. In feite zouden deze dingen moeten verschillen om een culturele theorie te laten terugkeren naar de gemiddelde regressie over generaties!

Een ander feit dat tegen een culturele verklaring spreekt, is dat de lengte van het contact tussen vaders en zonen niet van belang is voor hoe gecorreleerd ze zijn in status. We kunnen dit zien door gebruik te maken van de leeftijden waarop ouders overlijden in verhouding tot genoemde zonen.

Hetzelfde geldt voor grootouders: een culturele theorie suggereert dat als een grootouder sterft, kinderen minder correlatie met hen zouden moeten hebben. En toch wordt er niets dergelijks waargenomen. De correlaties tussen grootouders en kleinkinderen blijven bestaan, ongeacht of de grootouders nog leven!

Een mogelijkheid die mensen hebben geopperd, is dat rijkdom zou kunnen worden gebruikt om status niet-genetisch over te dragen. Dit is om veel redenen onwaarschijnlijk. Bijvoorbeeld, naarmate de grootte van broers en zussen toeneemt, valt de overdracht van rijkdom (meer kinderen om te verdelen), maar andere aspecten van status worden constant overgedragen:

Je kunt dit feit eigenlijk koppelen aan het feit dat de vruchtbaarheid in huwelijken historisch gezien vrijwel onbeperkt was om de 'exogene rijkdom' dissipatietarieven te achterhalen. Het verdwijnt snel. Kan geen verstorende factor zijn!

Een ander punt waar mensen problemen mee hebben, is dat veel aspecten van gemeten sociale status hun gemiddelde niveaus door de generaties heen veranderen. Bijvoorbeeld, universeel onderwijs werd een feit. Daarom steeg de geletterdheid. Betekent dat dan dat de onderwijstatus niet echt wordt overgedragen?

In wezen dit: Clark wees twee jaar geleden erop dat het model van Fisher (belangrijk woord) de intergenerationele statusoverdracht zeer goed voorspelt. Hij heeft nu ook aangetoond dat op cultuur gebaseerde alternatieven op de merites falen en heeft laten zien dat hij zijn gegevens zeer goed begrijpt.

Hier is meer over dit onderwerp, dat ik niet gemakkelijk in de thread kon behandelen. Lees dit nieuwe document als je geïnteresseerd bent: