Po opublikowaniu tego artykułu, kilka osób odpowiedziało, twierdząc, że model kulturowy ma więcej sensu. Clark ma odpowiedź punkt po punkcie🧵 Zacznijmy od pierwszej rzeczy: korelacje między rodzicami a dziećmi oraz między rodzeństwem w miarach statusu są identyczne—trudne do wyjaśnienia kulturowo!

Powód, dla którego trudno to wyjaśnić, wiąże się z tym, że dzieci obiektywnie mają bardziej podobne środowiska do siebie nawzajem niż do swoich rodziców. W rzeczywistości, aby teoria kulturowa mogła odzwierciedlić regresję do średniej w kolejnych pokoleniach, te rzeczy musiałyby się różnić!

Kolejny fakt, który przemawia przeciwko kulturowemu wyjaśnieniu, to to, że długość kontaktu między ojcami a synami nie ma znaczenia dla tego, jak bardzo są ze sobą skorelowani pod względem statusu. Możemy to zobaczyć, wykorzystując wiek, w którym rodzice umierają w stosunku do wspomnianych synów.

To samo dotyczy dziadków: teoria kulturowa sugeruje, że jeśli dziadek lub babcia umiera, dzieci powinny być mniej skorelowane z nimi. A jednak, nic takiego nie jest obserwowane. Korelacje między dziadkami a wnukami utrzymują się niezależnie od tego, czy dziadkowie żyją!

Jedną z możliwości, które podnoszą ludzie, jest to, że bogactwo mogłoby być używane do niegenetycznego przekazywania statusu. Jest to mało prawdopodobne z wielu powodów. Na przykład, gdy liczba rodzeństwa rośnie, przekazywanie bogactwa maleje (więcej dzieci do podziału), ale inne aspekty statusu przekazywane są nieprzerwanie:

Możesz w rzeczywistości połączyć ten fakt z tym, że płodność w małżeństwach była historycznie praktycznie nieograniczona, aby uzyskać wskaźniki "zewnętrznej" dyspozycji bogactwa. Znika szybko. Nie może być czynnikiem zakłócającym!

Inną kwestią, która budzi kontrowersje, jest to, że wiele aspektów mierzonego statusu społecznego zmienia swoje średnie poziomy w kolejnych pokoleniach. Na przykład, powszechna edukacja stała się normą. W związku z tym, umiejętność czytania i pisania wzrosła. Czy to oznacza, że status edukacyjny nie jest naprawdę przekazywany?

Zasadniczo to: Clark zauważył dwa lata temu, że model Fishera bardzo dobrze przewiduje (ważne słowo) transmisję statusu międzypokoleniowego. Teraz również zauważył, że alternatywy oparte na kulturze nie spełniają wymogów i pokazał, że bardzo dobrze rozumie swoje dane.

Jest więcej na ten temat, czego nie mogłem wygodnie omówić w wątku. Przeczytaj ten nowy dokument, jeśli jesteś zainteresowany: