Laten we dit vanuit de basis bekijken. De huidige keten game is te dogmatisch over hoe ketens zich onderscheiden en hoe ze gebruikers bedienen. In de praktijk onderscheiden ketens zich eigenlijk alleen op twee dingen: hun token en hun ecosysteem. De meeste tokens zijn een zwakke waardepropositie. Ze vragen gebruikers om een nieuw ecosysteem te ondersteunen voordat er enige echte nut bestaat, en in veel gevallen zijn ze alleen maar gedaald. De meeste ecosystemen zijn ook afgeleiden van elkaar. Op de applicatielaag zijn slechts een klein aantal teams vertrouwd met betekenisvol kapitaal. Maar aan de andere kant creëert nieuwigheid geen vertrouwen, en ongeteste teams verdienen het zelden, dus accumuleert kapitaal nooit. Het resultaat is voorspelbaar: ondiepe liquiditeit of copy-paste ecosystemen. De gebruikelijke reactie is specialisatie. Kies een gebruiksgeval. Wees de beste keten voor X. Dat mist nog steeds het kernprobleem. Zelfs als je goed uitvoert, vallen gebruiksgevallen in en uit de gratie. De behoeften van gebruikers veranderen. Markten draaien. Belangrijker nog, geen enkel ecosysteem is klaar om gebruikers op een materiële manier te bedienen op Dag 1. Of Dag 30. Of Dag 90. Vaak zelfs niet in het eerste jaar. Vertrouwen, liquiditeit en productrijpheid hebben tijd nodig. Als je jezelf vroeg in een smalle definitie vastlegt, beperk je je vermogen om gebruikers te bedienen naarmate hun behoeften evolueren, en je comprimeert de tijd die je ecosysteem heeft om te rijpen. Als je dit tot zijn logische conclusie brengt, is er eigenlijk maar één oplossing. Een keten moet gedifferentieerde distributie verdienen en onvermoeibaar de behoeften van gebruikers ondersteunen, zelfs als dat betekent dat je gebruikers buiten zijn eigen ecosysteem moet leiden. Dit is het deel dat de meeste ketens niet willen accepteren. ...